Liever onze belevenissen in plaatjes?

Volg je liever onze belevenissen in plaatjes?
Dat kan want Marianne heeft kortgeleden een fotowebsite geopend. Ze is van plan daar heel vaak haar mooiste en leukste foto's op te gaan zetten.
Kijk gauw op ms-avenir.jimdo.com.

Wij zijn intussen weer een beetje ontdooid en gaan een reisje Dordrecht-Lieshout maken met brouwgerst. We gaan via het Wilhelminakanaal, waar in ieder geval de oude Sluis II nog ligt. De nieuwe Sluis III is misschien al wel in gebruik. We zullen het wel zien.

De Avenir in de oude Sluis III, dat was een sluis met 2 kolken achter elkaar

Het jaar 2016 ten einde

 Hieronder de laatste berichten van 2016

Roer gerepareerd (12.11.16)

 

 

 Afgelopen week is roer gerepareerd en kunnen we dus weer varen.
Nieuwe as voor het BB-roer, want die was krom.

 

 We hebben een reisje aangenomen, laden in Rotterdam-Botlek, magnesiet brokjes voor Trith op de Franse Schelde. We zouden eerst vandaag laden maar het wordt uiteindelijk maandag. We liggen nu in Dordrecht, morgenmiddag (zo) naar de Botlek en dan zien we wel.

Als alles normaal verloopt vrijdag lossen.

Nog geen reisje terug kunnen aannemen, er loopt nog steeds niet veel uit Frankrijk. Maar eerst de heenreis maar eens doen.

 

Laadperikelen (23.11.16)

We hebben vorige week maandag magnesiumoxide geladen in de Botlekhaven in Rotterdam voor Trith op de Franse Schelde. Magnesiumoxide: denk aan zandkleurige eierkolen met heel veel gruis en stof erbij, dan heb je een idee. Het kwam uit een zeeschip en het bleek het restant van een grotere lading die in het ruim boven op ander spul lag, met een dekkleed ertussen. Dus dat moest voorzichtig bij elkaar geschraapt worden, een tijdrovend karwei.

 Maar dat geeft niet want zo’n zeeboot heeft nog meer ruimen, dus je gaat het als volgt doen. Naast de zeeboot ligt een groot kraanponton en daartegenaan een binnenvaartschip van 1500 ton of meer en daarnaast dan weer een Avenirtje. Met een sneltreinvaart ga je die 1500-tonner laden uit ruim 1 en om het kwartier pak je dan even een of twee knijpertjes uit ruim 2 voor de Avenir. Is de 1500-tonner vol, dan de Avenir even wegsturen, een nieuwe 1500-tonner neerleggen en de Avenir weer terugroepen. Het geheel nog in de vertraging omdat het af en toe flink regende en dan moest alles dicht en stopte het laden. We begonnen maandagochtend om 08h00 met laden en waren klaar dinsdagochtend 03h30. Dan nog even verhalen, luiken en dek afspuiten (daar lag ongeveer een cm dikke laag verdrabt gruis en stof op) en lekker slapen. Maar om 06h00 weer op want we lagen in de weg omdat er aan die kade een schip moest lossen. Toen verhaald naar de ligpalen achterin de Botlek en weer lekker slapen tot er om 09h30 een schip tussenuit moest.

 Na een nacht en een ochtend gevuld met wat hazeslaapjes rond 14h00 vertrokken met het middagtij.

Vanwege verwachte harde wind niet via de Westerschelde gegaan maar gekozen voor de route via Antwerpen en de Zeeschelde. Dat duurde wel wat langer, ook omdat het tij ongunstig viel ten opzichte van het beschikbare daglicht en we de Boven-Zeeschelde niet in het donker willen varen.

Met een soort van hink-stap-sprong uiteindelijk zaterdag bij de bestemming gearriveerd.   

Maandagochtend onze magnesiumoxide gelost, weer een stofbende, hoewel minder dan tijdens het laden. De bobcat kreeg na 10 minuten lekke band, dus moest de débardeur (mooi Frans woord voor losslaaf) de rest van het ruim bijscheppen waar de kraan het niet weg kon halen. Wat mij betreft prima, scheppen is beter voor je schip dan raggen met de bobcat. Wel hard werken voor die man, zwaar spul, 3 kg per liter, zwaarder dan basalt. En stof happen natuurlijk daar onder in het ruim. Snoetje wilde hij niet, hoesten wel.

 Na het uitspuiten van het ruim, maandagmiddag vertrokken naar Nederland. Belrondje naar bevrachters had nix voor een spoedige terugreis opgeleverd en we hadden geen zin om er weer een tijd te liggen wachten. 

We liggen nu voor de nacht in het Gat van de Vissen, dat is in de Biesbosch t/o Lage Zwaluwe. En als de zwaluwen laag vliegen komt er regen maar gelukkig denkt het weerbericht er anders over. Foto hieronder is zonsondergang aan de Bovenschelde tussen Asper en Gavere gisterenavond, een plaatje toch?

 

 

 

Het heerlijk avondje (05.12.,16)

is gekomen en wij zijn in Helmond, morgen lossen. We hebben vrijdagavond 23h00 in Amsterdam 250 ton sojaschroot geladen. Een rustige reis gehad, met een onderbreking op zondagmiddag/avond om de verjaardag van mijn oudste broer te vieren.

 

’s Nachts een paar graadjes vorst, overdag boven nul met lekker zonnetje J . Soms ook niet lekker als je het L precies in je snufferd hebt als je een sluis invaart.

We hebben ook een storing in ons AIS (Automatisch Identificatie Systeem). Wij zien anderen wel, zij ons niet, virtual reality dan. De Avenir als Stealth, en dat zonder dazzle paint of een verwarrend uiterlijk met veel schuine vlakken. Storing maar weer zien te verhelpen want sinds een of 2 jaar mag je niet meer steels rondvaren.

De groeten vanachter een schaaltje pepernoten.

 

  Een paar fotootjes van de reis
 

1.De fabriek van mijn Ome Kees in  Maarsen, voorheen de SOL, de Stichtse Olie- en Lijnkoekenfabriek, nu De Fabrique, een kart- en evenementendinges. De grote trots van Ome Kees waren de silo’s - waar nu DFE (De FabriquE?) op staat, toen SOL - die had hij laten bouwen. Een innovatie voor die tijd heb ik altijd begrepen: gebouwd met een glijbekisting.

 

2.Voor Robin

 

3.De Waal, zondagochtend rond negenen

 

 

4.De Maas, zondagochtend half elf.

 

 

5.En Veghel, waar de schoorsteen altijd rookt, zeker sinds de omleiding om Den Bosch, het Maxima-kanaal. Door deze schaalvergroting (maxima?) kan een aantal kleinere schepen de zak over de pijp hangen zoals dat heet. Tja, de vooruitgang, hè?

 

Rijnmond-Helmond Expres (20.12.16)

Jaren niet zo vaak achter elkaar in Helmond geweest, derde keer dat we hier komen lossen in december. Hopelijk vandaag, beter dan morgenochtend in de vrieskou, maar tja …. jenever can tell.
Het is druk hier momenteel dus gewoon afwachten hoe het loopt.

 Vorig reisje hadden we een leuke opsteker. We zouden op donderdag of vrijdag in Rotterdam laden maar onze lostijd ging pas in op de donderdag erna. Kwam ons niet slecht uit omdat we op woensdag-ochtend nog afspraken hadden in Utrecht  Maar omdat je in 2 dagen van Rotterdam naar Helmond vaart of in 3 als je heel rustig aan doet, hadden we 500 € extra bedongen in de vrachtprijs vanwege de extra ligtijd.

Zijn dus op ons elf-en-dertigst naar Helmond gevaren en hebben ons daar op maandagmiddag gemeld. Het lossen zou wel donderdagmiddag worden, werd ons verteld. OK.

Werden we dinsdag-avond 18h00 gebeld, als we wilden zouden ze ons nog dezelfde avond lossen.
Dus wij gelijk onder de pijp en om 21h30 leeg.

De volgende ochtend sloten we in de auto onderweg naar Utrecht gelijk weer een contract af om donderdag 16h00 te laden in Vlaardingen. Door een paar uurtjes verlet vanwege mist  kwamen we pas om 20h00 aan, maar bij onze laadtijd hadden we in overleg gelukkig op laten nemen “onder voorbehoud van mist”.

Wat we niet wisten was dat we het laatste restje hadden uit een coaster en dat de laadkraan en coaster dus al  vier uur op ons lagen te wachten. Maar dat hoorden we pas in Vlaardingen.

 Verder  nieuws uit de binnenvaart:

Met een grote vuurwerkshow is begin december het verbrede Breediep geopend voor de scheepvaart, dat is de doorvaart tussen de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland naar de Europoort. Het heette al Breediep maar was in feite te smal, niet voor een spitsje natuurlijk maar voor schepen boven de 100m.

 Ook groot vuurwerk was de plots gebleken noodzaak van een extra sluis in het verruimde Wilhelmina-kanaal tussen Oosterhout en Tilburg. De ontwerpers hadden gedacht 2 bestaande oude sluizen te vervangen door 1 nieuwe. Voordeel: lagere bouwkosten en een half uur minder oponthoud voor de scheepvaart. De op de nieuwe situatie (maar één sluis) aangepaste waterstanden bleken na gereedkomen van de nieuwe sluis helaas te leiden tot onaanvaardbare verlaging van de grondwaterstand in de omgeving. Nu moet er toch nog een extra sluis komen.

 Er is een onderzoek gestart om de schuldigen te zoeken. Dit is fase 4 van Rudi’s indeling van projectfasen:

1.Enthousiasme
2.Ontnuchtering
3.Paniek!
4.Het zoeken naar de schuldigen
5.Het straffen van de onschuldigen
6.Beloning van hen die er niks mee te maken hadden
(met dank)

 Misschien dat we op de terugweg maar eens via het Wilhelminakanaal moeten gaan, eens even kijken hoe het er nu uitziet.

Kerstwens

 

Gezondheid, geluk en wat je verder nodig hebt voor een fijn leven. Dat wensen we jullie voor het nieuwe jaar!

 

 

     MOOIE  KERSTDAGEN

                                     Marianne & Hendrik

              ms. AVENIR

Weer eens een berichtje

Na het lossen in Gennevilliers op 15 september in Bougival gaan liggen, een mooi stekkie. Vonden de impressionisten ook, die hebben daar massaal op de wal zitten schilderen zodat je struikelt over de borden met reproducties van hun werken die op die plek gemaakt zijn. Wel leuk om te zien.



Mooi plekkie in Bougival



 
Omdat het mooi weer was en het schilderen aanstekelijk werkte ben ik ook maar gaan verven, daar was het door de natte zomer nog niet van gekomen. Verder paar uitstapjes gemaakt naar Parijs, hier vandaan met trein en metro in een uurtje naar het centrum. Antiekmarkten, Musée d‘Orsay, “witte” fietsen gehuurd, Parc de La Vilette. Op onze luxe vouwfietsen ook een tochtje langs de Seine gemaakt naar Conflans. En genoten van het mooie weer, 2 x een regenbui in al die tijd, Tussendoor nog met de auto naar Nederland voor eerder gemaakte afspraken.

Eindelijk kwamen we dan toch aan de reis.  We zijn in Rouen erwten  gaan laden voor Warcoing, vlak bij Doornik op de Boven-Schelde. We waren net aan het overwegen toch maar leeg terug te gaan naar Nederland zoals de meeste collega’s doen als ze in Frankrijk gelost hebben. De Franse tarwe-oogst is kwalitatief zo min dat de handel niet op gang komt, dus het transport ook niet. Dan maar geen brood, dan eten we wel erwtensoep zullen die Belgen gedacht hebben.

 In Bougival nog iets leuks meegemaakt. Daar stonden ineens 3 Nederlandse kajakkers op de wal, Feike,  Fenna en Willem. Zij maken een tocht van Amsterdam naar ergens onder Venetië (inderdaad, om Italë heen) om geld op te halen voor onderzoek naar de ziekte van Batten(kinderdementie). Van Amsterdam naar Katwijk, buitenom naar Le Havre en daar de Seine op. Probleem: ze mochten zonder motor of motorbootbegeleiding niet door Parijs. Lift voor ze geregeld bij collega die de volgende dag langs zou komen en die boven Parijs moest lossen. Prachtige verhalen en heel gezellige mensen. Ze hebben met zijn 3-en in ons voorondertje geslapen en zijn na een gezellig ontbijt weer vertrokken. We volgen ze nu op 2kayak4batten.nl.

We hebben een mooie reis gemaakt. Leeg van Bougival  naar Rouen, ongeveer 200 km. Dat was voor ons nieuw maar nadat we ons door mentor Piet hebben laten voorlichten over de wetenswaardigheden van rivier en getij bij Rouen zal het wel weer lukken.



Kleine spits op de grote Seine in Rouen



In Rouen geladen, 335 ton erwten, glutenvrij voor de babyvoerindustrie. Dat er hier en daar nog een tarwekorreltje tussen de buikdenningdelen (vloerplanken) stak werd door de controleur gedoogd.

 

Apart verhaal is Rouen. Het tij beloopt daar zo’n 4 m opgeduwd vanaf Honfleur 120 km verder. Het tij gaat 5 uur op en 7,5 uur af met een superscherpe omzwaai bij laagwater. Zó stroomt het water nog naar buiten en 10 minuten later schiet het naar binnen en zie je de waterstand omhoog vliegen.

In dit plaatsje vindt je alles wat je maar nodig hebt.

de fameuze krijtrotsen langs de Seine

Langs de Beneden-Seine

   

Ook voor de toerist is Rouen de moeite waard. We kenden de stad al maar toch de moeite waard om weer even het centrum te bekijken. Er is veel geschiedenis bewaard gebleven en dat voor een strijdtoneel . Veel strijd om geleverd door Noormannen, Engelsen en de Fransen zelf. De Duitsers hadden er hun marinevliegdienst hoofdkwartier dus ook door de geallieerden flink bestookt.

 

 

De reis Rouen-Warcoing werd wat gehinderd door mist en nevel. Na het laden in Rouen  konden we met het middagtij nog net voor donker naar de tijsluis komen, 50 km hoger op de Seine. Volgende dag verder en ’s avonds tegen 8-en vastgemaakt voor de nacht aan een oud steigerwerk. Werden we na 3 uur door een niet te overreden nachtwaker weggestuurd want anders de politie. Bleek de achtertuin van een oliebedrijf te zijn. Gelukkig op de heenweg goed opgelet en aantekeningen gemaakt op de kaart (althans het boekje dat daar voor door moet gaan) zodat we een paar km verder weer konden neerstrijken bij een cementfabriek naast een lege cementtanker, die voor het weekend daar gelaten was. Verder een rustige nacht. Volgend ochtend rustige ochtend vanwege dikke mist, net erwtensoep. Moet je maar geen erwten laden zullen jullie zeggen.

Afijn, pas na het middageten weg, maar toch nog de Oise op tot de derde sluis. Laatste pandje in het donker en een paar mistbanken maar verder niet levensbedreigend.

Paar dagen later op de Franse Schelde weer mistig, alleen maar de sluis doorgegaan en gauw weer vastgeknoopt. Toen konden we al om half twaalf weer weg. Later op de dag stralende zon. Maar … bijna Frankrijk uit en de grijze deken begon weer neer te dalen. Bij de laatste sluis, Kain, 10 km voor de bestemming maar blijven liggen want het zicht nam zienderogen af. De volgende ochtend het laatste stukje gedaan, zicht variërend tussen de 300 m en de kilometer.

 

We hadden de bestemmeling (zo noemen Vlamingen dat) gebeld, we zouden om 10h00 gaan lossen. Later werd dat 13h00. Het lossen begon om 14h00 en lag om 15h30 weer plat, de fabriek kon het niet helemaal aan.  Je lost op een openbare kade 500m verderop en ze rijden met 2 (soms 1) tractoren met een met bietenschotten opgehoogde wagen  heen en weer. Het lossen van een wagen  in de fabriek duurt ongeveer 3 keer zo lang als het laden. ’s Avonds van 6 tot 9 nog gelost en de volgende ochtend van 7 tot 9. Toen lagen er nog 3 schepen die na ons gekomen waren en die moesten allemaal die dag (vrijdag) nog leeg. Snertfabriek!

 

Toen we gelost waren bleken we roerschade te hebben. Een van de 2 roerbladen is behoorlijk ontwricht. Twee dagen eerder hadden we net voor de laatste Franse sluis een behoorlijke dreun gehoord. We dachten een brok hout bij de schroef. Na de klap leek alles wel normaal. Later vonden we toch het roer naar SB wat zwaarder draaien dan normaal, maar Marianne dacht dat ze dat al eerder gevoeld had en geladen stuurt ie nou eenmaal wat zwaarder. Toen het roer vrijdagochtend boven kwam vonden we het verbazingwekkend dat hij niet véél zwaarder stuurde.  Nu dus onderweg naar Papendrecht om volgende week de kont te lichten, het roerblad te repareren en de rest van het roerwerk en de schroef te controleren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag over een blakke Wester- en Oosterschelde gevaren met een heerlijk zonnetje erbij. Op de Oosterschelde nog 2 keer een zwemmende zeehond tegengekomen. Laatst op de Oise ook al eens een bever gezien die bij het vallen van de avond rondjes om het schip zwom, heel apart vonden wij.

Dat zijn dan weer de leuke dingen van het varen.

Flessepost, blogboek van een paar maanden

Lieve vrienden, beste collega’s en relaties,

Er kan in een jaar heel veel gebeuren zoals we allemaal weer ervaren zullen hebben. Goed om daar in deze dagen even bij stil te staan. En dankbaar te zijn als het goed gaat en vertrouwen te hebben als het wat minder gaat. Wij wensen jullie het allerbeste voor het nieuwe jaar!

FIJNE   FEESTDAGEN

                                                      Marianne & Hendrik

 

30 december 2015
Op de valreep van het oude jaar nog maar eens een stukje blogboek.
We liggen te wachten om te laden in de Beneluxhaven in Rotterdam Europoort. Daar zijn we gisteren voor tij naar toe gesjeesd via de Nieuwe Waterweg en dan kun je tegenover Hoek van Holland door een gat in de dam (genaamd "Breediep", het is waarschijnlijk wel diep, maar breed?) naar de Europoort, scheelt weer een sluis. We gaan laden voor Waspik, aan het Oude Maasje, achter Geertruidenberg.
Met de kerst als intermezzo ook nog een reisje Rotterdam-Eindhoven gedaan. Het is echt eindejaarsrally, veel schepen liggen stil en dan is er goed betaald werk.

 

 

De Maeslantkering, een enorme stormvloedkering  in de
Nieuwe Waterweg

 

 

 

 

 

 

 

 

 

21 december 2015

We zijn aan het lossen in Walsoorden, een dag eerder dan afgesproken, maar het kwam goed uit. Omdat er een nogal wat wind verwacht werd voor zondag en maandag zijn we eerder uit Rotterdam vertrokken zodat we al zaterdag in Walsoorden lagen. Onderweg werden we gebeld of het evt.schikte maandag (vandaag) te lossen. Nou dat schikte ons wel!

Na het lossen gaan we met de ZW-wind in de kont terug naar Rotterdam, blijven we daar de Kerst maar liggen, wie weet valt er volgende week weer wat te laden.

Walsoorden is een beetje onrustige haven (haventje eigenlijk, ruim 100x100 m), direct aan de vaargeul van de Westerschelde dus zuigt het wat als er zeekastelen van en naar Antwerpen langs komen. En je moet aan lange touwen liggen want het getij gaat hier 4 tot 5 m op en neer. Af en toe maakt het schip dan ook een spurtje naar voor of naar achter, derhalve liggen we aan de dikste touwen die we hebben.

Passerende containerschepen zijn overigens een lust voor het oog, een soort varende Mondriaantentoonstelling. Wij denken dat de stuwadoors zich hebben laten inspireren door Compositie in rood, geel en blauw. Zijn Rode Molen vind ik overigens het mooiste dat ik van hem ken.

 

Gisteren lekker gefietst, stuk langs de Westerschelde dijk en toen door naar Hengstdijk waar we bij vrienden hebben gegeten. De wind viel gisteren mee, nu waait het iets harder.

Langs de dijk een monumentje voor de 10 lokale slachtoffers van de Ramp in 1953. Één spreuk heb ik vanwege zijn onbegrijpelijkheid gefotografeerd en hieronder gezet: ”Als de dijken moe verzinken houdt de aftocht de vermaning in”. ??? Lijkt een beetje op de woorden van de waterbouwkundige Johan van der Veen die een jaar voor de Ramp de dijken had onderzocht en rapporteerde dat ze veel te zwak waren. ”Eens zullen we met een zucht van verlichting dit land prijsgeven aan de zee”.

 

Daar heb ik de klimaattop in Parijs niet over gehoord.

16 december 2015

Beste volgers van de Avenir

De donkere dagen voor kerstmis zijn weer aangebroken, als het eindelijk licht is is het zo weer donker. Maar geen reden om maar vast in winterslaap te gaan, zolang het weer tenminste een beetje knap blijft

Vorige week vrijdag gelost in Ravenstein (Maas, bij Grave) en het weekend in Gorkum gelegen. Vanmiddag een mooi reisje aangenomen, morgenmiddag 200 ton brouwgerst laden in Vlaardingen en volgende week dinsdag lossen in Walsoorden (Westerschelde t/o Hansweert). Na beetje dimdammen kregen we er een goede prijs voor, omgerekend zo'n 8 €ct per tonkm en 4 dagen overliggeld, niet gedacht dat ze dat gingen doen. Maar dat maakt het wat schrale reisje naar Ravenstein weer goed.

Als het goed is zijn we dan met de kerstdagen weer in Vreeswijk. 

Groeten uit Gorkum

 

Vorige week, Amsterdam-Rijnkanaal bij Houten 08h00

 

19 november 2015

Een weekje in Jutphaas gelegen, om het stormweer uit te zingen en wat dingen voor onszelf te doen. We hadden een mooi reisje naar Doetinchem gemaakt,  beetje voorzichtig vanwege het lage water, waar we verder geen last van hebben gehad.

 

Laag water op de Rijn bij Arnhem

Zondag fietstochtje Doetinchem, Doesburg, Oude IJssel op onze nog bijna nieuwe vouwfietsen, schöne Gegend (hau ab!). Vouwfietsen met grote wielen en 8 versnellingen en opgevouwen klein genoeg voor auto  en vooronder, voor OV misschien wat aan de grote kant maar je kunt niet alles hebben.

Gistermiddag een nieuw reisje aangenomen en op stel en sprong vertrokken om niet achter de Zuidersluis in Jutphaas gevangen te liggen door verschraling van de bedieningstijden. Vanochtend de Lek af, nog wel wat wind, zwaar bewolkt maar praktisch droog. Vanmiddag om 14h00 moeten we laadgereed zijn in de Botlekhaven in Rotterdam. Driehonderd ton mais, maandag melden in Weert. Liggen te diep voor de Zuidwillemsvaart, dus de Maas op tot Panheel en daar naar binnen. Zo kom je nog eens ergens.

 



Rotterdam-Zuid, terwijl het licht net uitgaat



 

Iedereen een goed weekend, groeten vanaf de Avenir

 

 

 

18 oktober 2015

Als we indertijd met de zeiltjalk niet konden uitvaren omdat het te hard woei lagen we verwaaid zoals dat heette. Vanochtend liggen we met de Avenir “vermist”, in Drimmelen op de Amer. Vannacht lagen we – na gisteren in Rotterdam gerst voor Veghel te hebben geladen - in het “Gat van de Vissen”. Dat is het puntje van de Biesbos aan de kant van de Moerdijkbruggen. Rijks wat er staat is zo vriendelijk geweest daar wat palen te slaan waar je dan kunt vastmaken. Vanmorgen vanwege de zondag wat later gestart, half negen vertrokken met goed zicht, zonnetje, sliertje damp op het water, mooi gezicht ook. Na een klein uurtje, net voor Drimmelen, voeren we een mistbank in die nogal dicht en hardnekkig was. Op de tast en de AIS verder gescharreld langs de oever, Marianne op de uitkijk voorop. Bij Drimmelen prikte de zon even door de mist, genoeg om de aanlegpontons van café ’t Voske te zien. Paar dekschuiten met spudpalen, dat leek wel een geschikte voorzienigheid om vast te maken. Dus nu maar wachten tot het opklaart. Maar ach, zondagochtend, koffie, koekje erbij dus zo’n ramp is dat niet.

 

Blijkens de gevelsteen van café ’t Voske is het hier een punt van historisch belang. In de winter van 1944-45 kwamen hier namelijk de vluchtelingen, koeriers, neergehaalde piloten enz. aan die uit bezet gebied via de Biesbos naar geallieerd gebied gingen. Zij zouden deze mist als een godsgeschenk verwelkomd hebben. Radar is voor zover ik weet pas uitgevonden in de 2^e wereldoorlog door de Engelsen. In ieder geval dank zij de mist ook weer iets kunnen toevoegen aan het arsenaal van weetjes oftewel zinloze kennis.

 

Langzamerhand wordt het gezellig aan het ponton, sinds er ook nog een zeiljacht met de mast plat en een paar vletten met zeeverkenners uit de mist gekomen zijn. Mist (en alle andere natuurrampen) geeft altijd een gevoel van saamhorigheid, lees Een stoombootje in de mist er maar op na.

Wij zijn intussen geen stoombootje in de mist meer en weer en route.

Groeten. les Avenirs

 

5 september 2015

Na een tijdje radiostilte* weer eens een berichtje van  de Avenir,

Vanochtend gelost in Eindhoven, een mooi betaald reisje mais uit Rotterdam en nu onderweg naar Amsterdam, alwaar maandag 250 ton sojaschroot laden voor Heije op de Maas, tussen Cuijk en Sambeek. ’t Kan verkeeren: zo hoor je niks, zo bel je je bevrachter om te melden dat je leeg bent en zegt-ie “dan heb ik een nieuw reisje voor je, als je wilt”. Weer een mooi tarief kunnen afspreken en vort maar weer.

In de meteorologische ** herfst en winter gaan de natuur, de temperatuur en het daglicht  op rantsoen maar lijkt het ladingaanbod juist toe te nemen. We zullen er ons voordeel maar mee doen.

*  Radiostilte: shhh.. don’t talk too much, shhh… don’t hear too much, shhh… don’t know too much. Walls have ears, night has eyes, so please be wise ‘cause the slip of a lip might sink a ship, toooooot! (speciaal voor Rudi)

**  Met de uitspraak van dit woord schijnen veel Nederlanders grote moeite te hebben (maar je kunt ook weerkundig zeggen). Zelf heb ik altijd meer moeite met “italianiseren” en “lysdectisch”. Ook met het itialianiseren zelf krijg ik trouwens ’s ochtends meer moeite maar dat zal het overschrijden van de AOW-leeftijd zijn.

 

 

 

 

Warm weer: zout eten (en veel drinken)

De Grieken hebben misschien geen Euro's om terug te betalen maar hun mooie weer hebben ze toch maar even deze kant opgestuurd, dat is weer een meevaller.

En het Seine water is zo schoon dat je er ook nog in kunt zwemmen, dus wat wil je nog meer?

We maken momenteel een vakantiereisje van Gennevilliers net onder Parijs waar we vrijdag gelost hebben naar Nogent, zo'n 170 km verder naar boven de Seine op.

Liggen sinds 3 uur vanmiddag boven sluis La Grande Bosse (Dikke Bult) op de Petite Seine een beetje te recreëren, morgen nog 30 km dan zijn we der. Woensdag gaan we gerst laden en dan scharrelen we weer terug naar Nederland, Lieshout. Daarmee zijn we weer een dag of tien onder de pannen.

Vorige week was ook al zo'n vakantieweek. We lagen sinds zondagmiddag in Bougival (Seine) zo'n 20 km van Gennevilliers. Rustige stek, veel veiliger (inbraak) dan Gennevilliers waar we moesten lossen. Knap weer, op een middagje regen na.

Twee dagen met de trein en metro naar Parijs geweest, uurtje reizen sta je in hartje stad. Op Ile de la Cité (eiland van de Notre Dame) sporen van Parijse geschiedenis proberen terug te vinden aan de hand van boek Metronome van Franse geschie(d)(t)schrijver. Dat lukte maar ten dele maar was wel heel leuke kennismaking met oud stukje binnenstad/Franse sfeer/rust als je even van de Notre Dame wegloopt.

's Anderendaags het kerkhof Père Lachaise bezocht, ook wel een aparte ervaring, supergroot en heel dicht volgestapeld met grafhuisjes en tombes, mooi ook wel. Graf van Jim Morrison gezien, verzoek van Marianne die wist dat ie daar lag, er stonden wel 10 mensen bij, foto's maken enz, dat hij na al die jaren nog zo bekend/geliefd is. Daarna picknick en wandeling langs het Canal de St Martin, ook in Oost-Parijs, waren daar nog nooit geweest. Serie mooie ouwe 2-traps sluisjes want je klimt uit de Seine gelijk een end omhoog natuurlijk, omzoomd met mooie hoge bomen. Het kanaal zelf helemaal kaal en dan weer zo'n sluis-oase. Alleen rondvaartboten en pleziervaart nog maar. Toen met afgebrande poten weer aan boord. Volgende keer toch maar eens uitvinden of je voor één dag ook kunt meedoen aan het Parijse witte fietsenplan. Of toch maar weer in Parijs gaan liggen en dan op de eigen fietsen.

Eindelijk begint de CO2-uitstoot en de aantasting van de ozonlaag vruchten af te werpen, want het is, zoals onze buurman gisterenavond zei, “niet zo koud meer”. Terwijl Europa zucht onder het juk van het warme weer komt ook bij de bemanning van de Avenir het luie zweet er een keertje uit, en wordt het tekort op de persoonlijke waterbalans aangevuld met water en ranja en af en toe een hapje extra zout. Heb je het ooit zo zout gegeten, vraagt men ons af. Nou nu wel, maar daarover straks nog meer.

De Avenir probeert zijn steentje bij te dragen aan de bestrijding van het warmtefront door gerst te vervoeren naar Lieshout zodat de lokale Brouwer er het  spreekwoordelijk dorstlessende gerstenat van kan maken. Als de warmte lang genoeg aanhoudt kan die dus door onze bijdrage effectief bestreden worden. En anders verkoopt de Brouwer het maar als consumptiebier of zoiets.

 

Heb je het ooit zo zout gegeten? We lagen onze gerst voor Lieshout te laden in Nogent s/Seine en moesten nog 40  ton, was plots de pijpeman verdwenen. Kwart voor twaalven, zou die al zijn gaan eten? Nou ja, het zal wel. Kwart over een eens even binnen gaan kijken, zat alleen het kantoormeisje, beetje Mona Lisa-achtig te kijken. Om twee uur kwam de controleur die het ruim  vóór het laden had geinspecteerd vertellen dat er iets was met de kwaliteit en dat dat eerst met de klant moest worden opgelost. Om drie uur kwam het verlossende woord: alles moest er weer uit. O, en dan? Dan gaan wij de gerst behandelen en weer laden. Maar eens even rap onze bevrachter gebeld en onze mentoren om te weten of dit meer gebeurt en of er evt haken en ogen aan kleven (voor de taalzuiveraars onder jullie, het staat intussen al zo in het groene boekje, als het meer als tien keer gebruikt is, is het gangbaar taalgebruik geworden J).  Nou, geen haken en ogen behalve extra werk ivm lossen en weer laden, daarvoor een bedrag afgesproken met de bevrachter.

De volgende dag aan de overkant gelost in vrachtwagens en weer geladen bij de silo. Er bleken bij de eerste keer laden in een tussendoormonster twee beestjes (“bestiolles”) gevonden te zijn en met het warme weer was men bang voor een bevolkingsexplosie. Dus hadden ze de gerst nu gedesinfecteerd. Maar als het heel warm weer is proef je dat toch niet in het bier. Proost!

Behalve de bestiolles in de gerst (die we overigens niet gezien hebben) hebben we ook nog andere diertjes gezien. Op de Oise een lichtgevend groene papegaaiachtige aan dek (weggevlogen?). Bij  sluis La Grande Bosse een eekhoorntje, druk in de weer met takkiespringen.

En in Nogent, net in de bocht vóór de silo’s, waren ’s avonds twee bevers aan het rondzwemmen.
Ook niet gezien hebben we de rat die een uitstapje in ons met tarwe gevulde ruim heeft gemaakt en die vergeten was zijn sporen uit te wissen. De man die het ruim kwam ontzegelen en monsters kwam nemen vóór het lossen zag de sporen overduidelijk wel, maar heeft er niets van gezegd. Misschien was hij er al aan gewend, Marianne heeft daar tot twee keer toe ratten over de kaai zien lopen.  

de sluis-oasetjes van het Canal de St.Martin



's avonds in de rij voor de tunnel de volgende ochtend

 

 

Nachtje gelegen bij Beaumont s/Oise

Achter mekaar aan door de alternat in Parijs

 



Over rattensporen gesproken, wie weet wat dit voor sporen zijn? Wij denken vissen of eenden die
toen het schip geladen lag er de algjes die met het warme weer snel groeien er af hebben gesnoept.
Maar misschien weet iemand echt wat het is.